Vliegreis

Vrijdag 17 februari 2017 om 16:00 staat de taxi klaar, we nemen afscheid van onze familie. Om 8:30 uur zitten we in het vliegtuig richting Dubai gedurende 6 uur. We zitten luxe, voldoende beenruimte, een eigen tv scherm met veel films en spelletjes. We krijgen ook nog te eten en dat breekt de tijd. Het wachten tussen de vlucht van Dubai naar Brisbane viel mee. De vlucht naar Brisbane gaat 14 uur duren. We hebben in het vliegtuig een uur moeten wachten voordat hij op kon stijgen, als gevolg dat de verbinding van de vlucht naar Christchurch omgeboekt moest worden. We moesten in Brisbane dus ook onze koffekrs weer ophalen, opnieuw inchecken en dan via Auckland naar ooChristchurch. Omdat we met 6 personen zijn hadden we 3 karren voor de koffers. Willy S zat in de rolstoel en die werd geduwd door een medewerker maar dat moest op een gegeven moment door ons overgenomen worden met als gevolg dat de kar met koffers bleef staan. Het was zo druk op het vliegveld, dat niemand in de gaten had wie, wat bij zich had. We kwamen daar bij de douanecontrole achter. We mochten niet via de weg die we belopen hadden terug. DIt moest via de bagageservice lopen. Voordat dit allemaal weer geregeld was en we de koffer terug hadden (op die van Willy P na, die wist zij cijferslot niet en daarom mocht de koffer niet mee. Deze zou met de eerstvolgende vlucht meegegeven worden.Er moest hard op en neer gependeld worden (te voet) om op tijd te zijn, de boarding sloot om 18:30 en het vliegtuig vertrok om 19:00 uur. Om 18:25 konden we uiteindelijk inchecken nogmaals door de douane en Pfaff om 18:55 zaten we in het vliegtuig van Auckland naar Cristchurch. Even ontstressen. Daarna met de taxi naar het hotel en lekker slapen.

Maandag 20 februari
We hebben vandaag de Campers opgehaald waar veel tijd in ging zitten. We gaan richting Kaikoura en zitten op de weg waar nog duidelijk de restanten van de aardbeving van 12 november 2016 te zien zijn, veel punten waarvan het wegdek weggeslagen is. Ook in Kaikoura hangen foto's van winkels waar alle levensmiddelen door elkaar geschud zijn.
Het was de bedoeling dat we met de boot naar het Walvisspotten zouden gaan maar alles zat volgeboekt t/m maart. Helaas, we gaan een mooie wandeling maken maar eerst even lekker in de zo'n zitten. Heerlijk!!!!

We zijn langs de Stille Oceaan gaan wandelen. Het eerste stuk van de wandeling gaan we omhoog waar we een prachtig uitzicht hadden. Via een trap naar beneden daar liepen we langs de zee af. Het was wel rotsachtig. Opeens zagen we allemaal zeeleeuwen liggen. We konden ze bijna aanraken. Zo mooi!!!



22 februari 2017
Toos heeft meerdere malen contact proberen te leggen met het vliegveld maar wordt van het kastje naar de muur gestuurd. We besluiten om onze reis voort te zetten en maar hopen dat de koffer ondertussen van Auckland naar Christchurch is gekomen. We gaan richting Springs Junction
Onderweg is er een mooie weg, mooi uitzicht maar alles is ontzettend droog, de meeste rivieren en daar waar watervalletjes moeten lopen staan droog. Ook zijn er veel wegwerkzaamheden. De mensen die de bordaanduiding vasthebben groeten iedereen. Onderweg even stoppen om koffie te zetten. We volgen een hele mooie route!!!! 15:40 uur aangekomen op een Free camping met alleen een kraantje voor water en een toilet. Wild kamperen. Mooi groen en plek genoeg. We hebben ons geïnstalleerd. José en ik zijn nog even over een pad gaan wandelen die uitkwam bij een stromend rivier. Het water is heel helder. Onderweg een foto genomen van een omgevallen boomstronk het lijkt net een zittende man. Nu lekker buiten eten en nog even nabuurten. Vandaag 210 km gereden.

23 februari 25 gr.204 km gereden
Heel lekker geslapen. Het was zo rustig en pikkedonker. Dit gaf rust. Vanmorgen met bergwater mezelf gewassen. Echt kamperen en ik vind het nog leuk ook. Lekker fris. Vandaag gaan we naar Panakaiki
8:30 uur. Primitief ontbeten lekker in de zon, wel veel zandvliegen die je lek steken. Toos droomt iedere nacht van de achtergebleven koffer.

We zijn net onderweg en staan alweer stil omdat er een ongeluk gebeurd is. Het kon wel wel 5!uur duren werd er gezegd maar na 45 minuten konden we alweer doorrijden. Een file bestaat hier uit 20 auto's. Na een half uur zijn we op een parkeerplaats gestopt om koffie te drinken bij een waterval. Heerlijk rustig. Het is echt genieten. Nog een aantal uitkijkposten bekeken en we zijn nu op de camping Panuaki. Nogmaals contact gehad met het vliegveld, ons verhaal was in ieder geval bekend en stond in de computer. De koffer staat nog op Auckland maar ze zouden er achteraan gaan.

24 februari 8:30 uur
Wat is het toch heerlijk om na het ontbijt met een beker thee in de hand vanuit je staanplaats naar de zee te staren, te luisteren naar het geluid van de golven en de zon op je rug.

We gaan vandaag naar de Pancake Rocks. Dit zijn bergen die als pannenkoeken op elkaar liggen. Heel mooi. De zee is rustig, dus het spectaculaire uitspattingen dat de zee tussen deze rotsen zou moeten geven blijft uit. Jammer!!
In green Mouth even wat boodschappen gedaan en koffie gedronken. We vervolgen onze weg richting Franz Josef Glacier gletsjers waar we morgen naar toe gaan.
Onderweg zien we nog een mooi meer liggen maar daar kunnen we niet bijkomen. Wel zien we de plaats liggen waar de helicopters landen dus gaan we even kijken of we al wat informatie kunnen krijgen. We worden vriendelijk ontvangen en als we wilde konden we gelijk de lucht in. We besluiten dit dan ook te doen. We worden allemaal gewogen, omdat ik de lichtste en de smalste ben mag ik voor in zitten naast de piloot. Willy zit ook voor. Het zit wel krap maar we hebben het meeste uitzicht. Het is geweldig om het van bovenaf te zien. We zitten 3000 meter hoog. Het is niet eng, zels niet als hij schuin gaat hangen om een bocht te maken. Onderweg land ie zodat we uit kunnen stappen om foto's te maken. We zakken tot onze kuiten in de sneeuw. Alles wordt nat maar het is niet koud. Na 5 minuten gaan we weer vliegen en vliegen over een berg waardoor we opeens in de diepte kijken. Zo prachtig. Ook vliegt hij lager over de rivieren die een aparte ijsblauwe kleur hebben. De kleur ontstaat door wrijving van de steentjes in het ijswater.De vlucht duurde 45 minuten, het was een geweldige ervaring.


25 februari
We staan op de Franz Josef top 10 camping een dure camping maar wel een mooie met weer een grote keuken en wasmachines.mde zo'n laat zich vandaag niet zien maar het is nog vroeg 8:30 uur. We houden het rustig vandaag. Er zijn een aantal wandelingen diepte zouden kunnen doen. Het miezert en dan is gelijk alles nat, je schoenen worden nat en lelijk maar dat hoort er allemaal bij zeggen ze. Dit weer is niets voor mij. Het is zwaar bewolkt dus gaan we niets ondernemen. De was wordt gewassen en de Campers worden weer voorzien van water en een schoon toilet. We hebben in de grote keuken gekookt en gegeten. Het is te krap om met z'n zessen in een camper te eten en buiten ismhetnte koud en nat. De banken in de camper zitten ook niet comfortabel. Het is me weer duidelijk dat kamper leuk is als de zo'n schijnt.

26 februari
Voor mij was het vanmorgen te koud, de ene dag sta je met je beker thee aan het strand in de zon te genieten, vandaag warm ik er mijn handen mee. Lekker gedoucht en weer gezamenlijk ontbeten in de keuken. Kamperen is leuk als de zo'n schijnt en vandaag schijnt ie weer (gelukkig) we gaan vandaag richting Wanaka via de Haastpas. De route was de moeite waard, onderweg een aantal keren gestopt en nu naar de camping Bounday. Een camping met alleen een kraantje en toilet. Er staat een kastje waarin briefjes in een plastic zakje liggen waarop je je autonummer op moet schrijven en 8 dollar pp in moet doen. Het is druk op deze campingplaats. We liggen aan een meer met een schitterend uitzicht. Het is lekker om te pootjebaden. Het is 25 graden en heerlijk vertoeven hier. Lekker gelezen, daarna gekookt en nagenoten aanmeet meer. De laatste zo'n scheen nog heerlijk en het was druk aan het meer. Er zat een man die op een klankschaal speelde, het geluid maakte het plaatje compleet. Een sfeer van rust, met allemaal zittende mensen op boomstronken te genieten van het uitzicht.

27 februari
Het is koud en we besluiten meteen aan te rijden en onderweg te ontbijten waar de zon schijnt. Het ziet er gezellig uit ons ontbijttafel zo langs een weg aan de Lake Hawea, een Meer met de bergen als achtergrond, wat een schitterend uitzicht geeft. Op weg naar Te Anau waar we 3 nachten blijven. Onderweg zien we heel veel weides met schapen en in de verte bergen. Het is rustig rijden qua verkeer, de weg is wel hobbelig. We zitten op camping KIWI Holiday Park. Een luxe camping. We willen natuurlijk WiFi. We gaan weer koken en peddelen wat op en neer van camper naar camper, overal ligt wat, maar dat heeft ook wel weer iets. Het weer is goed en we kunnen lekker buiten eten. Internet verbinding is matig.

28 februari
Het is weer koud buiten 11 graden. Het is bewolkt en het ziet ernaar uit dat de zon zich niet laat zien. We hebben in de grote keuken gegeten, dat was prettig zitten. Daarna nog de was gewassen en wat boodschappen gedaan. Ondertussen wel 3 keer gewisseld van kleren, van een dunne broek naar een dikke, toch ook maar sokken aan want mijn voeten zijn behoorlijk verbrand, de vest wordt omgewisseld met een jas. Toch hebben we geluk qua weer, het schijnt hier 200 dagen per jaar te regenen. Vanmiddag hebben we een boeking staan voor de Te Anau Glowworm Caves, Glowworm grotto. Om 14:00 uur vertrok de boot. Ondertussen schijnt de zon volop en is het weer warm. De boot zetten er vaart in, bleek 45 km per uur te gaan. Het waaide daardoor hard maar heerlijk om uit te waaien. Het is mooi om het vanuit de boot allemaal te bekijken. Het geeft een heel ander beeld. Bij de grotten aangekomen kregen we koffie en een introductiefilm over het ontstaan en groeiproces van deze wormen. Vanaf het ei tot aan de volwassenen tijd is 9 Maanden. De Glowwormen geven licht af. Nadat we de grotten in zijn gelopen hoor je het geluid van de watervallen en stroomt overal doorheen. Het water is ijs en ijs koud. De grotten op zich hebben een mooi structuur en het ziet er prachtig uit. We stappen in een bootje en mogen geen geluid maken omdat de wormen dan kunnen schrikken wat hen belemmerd in hun groeiproces. Het is aardedonker en heeeel stil. Boven en aan de zijkanten bevinden zich de wormen en het zijn net kleine sterretjes. Het was zeker de moeite waard om dit te beleven.

1 maart
1 maart alweer, de tijd vliegt. We hebben net ontbeten en we rijden vandaag op en neer naar Milford Sound. 240 km totaal. We nemen daar de boot waar we naar de dolfijnen en de pinguïns. De zon komt alweer door dus wordt het snel weer warmer. Onderweg zien we een hele mooie laaghangende mist tegen de bergen en over het water. Wat is het toch een prachtig land!!!! We stoppen aan de Mirror Lake (een uitkijkpunt) in eerste instantie lijkt het niet spectaculaire maar als je dan foto's gaat maken zie je de schoonheid van de natuur DE MIRROR alles weerspiegeld in het water.

De boottocht duurt 1.45 uur. Het was mooi om door de fjord te varen. Hij had een snelheid van 11,5 km per uur. Boven op het dek waaide het zo hard dat je er bijna niet tegenin kon lopen. Mooie watervallen maar doordat het al een aantal dagen niet geregend had waren de kleine allemaal droog. Maar liever hebben we dit weer. We zagen geen Dolfijnen en Pinguïns, wel Zeerobben. Op de terugweg nog gestopt bij Chams, waar je een korte wandeling kon maken. Een heel mooi bos met grote varens, en heel veel verschillende kleuren groen. De boomstammen waren begroeit met mos of ook met varens. In een boom zat een Kea (vogel) maar was moeilijk te fotograferen. Later zat hij gewoon op de parkeerplaats zijn kostje te eten. José (onze fotograaf) heeft een mooie foto gemaakt. Harry trakteerde op een pizza, waar we 2 dagen van kunnen eten.

2 maart
Vroeg opstaan 07:00 uur. We rijden vandaag 290 km richting Dunedin. Nog vlug even appen voordat onze WiFi weer verbroken wordt. Ontbijten in de gezamenlijke keuken. Onderweg laat ik het landschap voor wat het is (voornamelijk weer allemaal weides met heel veel schapen en koeien) en ga ik lekker lezen, overdag en S'avonds kom ik er niet toe, de tijd vliegt en in de slaapcabine heb ik geen ruimte om te lezen. Ik ben inmiddels wel gewend aan het benauwde gevoel in deze slaapruimte. Ook het in en uitstappen met het trapje bezorgd me blauwe plekken. Ook krabben we ons stuk aan de zandvliegen die steken, ze geven een huiduitslag die dagen blijft jeuken.

Het rijden gaat goed. De 290 km zitten er om 13:30 al op en we rijden gelijk door naar de Albatrossen, helemaal langs het meer af dat aan de stad van Dunedin ligt. Het is een kronkelige route zonder afrastering langs de weg ( gemiddeld 1 keer per jaar rijdt er iemand de zee in, maar wel een mooi uitzicht, en de zon schijnt volop. We zien een zeehond zwemmen. Bij het centrum zelf zien we allemaal Albatrossen vliegen, een mooie grote vogel met een vleugelbreedte van 3 meter. Een vloog er vlak boven ons hoofd, maar we waren te laat om er een foto Van te maken. Ook zagen we zeeleeuwen en een pinguïn. Onze navigator (Jose) heeft weer een mooie camping opgezocht met de app die ze gekregen had van Marloes die onze Campers geregeld had Pacific eiland Travel (Eindhoven)

3 maart
De zon schijnt alweer als we opstaan en kunnen we buiten bij de camper ontbijten. We gaan vandaag met de bus naar de stad Dunnedin. We bezoeken de Cathedraal, en het Centraal Station, een prachtig gebouw met vanbinnen een mooie mozaïek vloer. We lopen nog even over een markt en drinken koffie in het museum, op een foto een apart gebouw, wanneer we korte bij komen moeten we goed kijken of dit het is wat we op de foto zien. Het weer slaat om in regen en een harde wind, we nemen de bus weer terug naar de camping om straks nog even naar het strand te gaan.

Het is lekker om met deze wind aan de zee te staan, het is koud en de wind waait door onze haren. De golven van de zee zijn niet echt wild. Nu zitten we met 6 personen in onze 4 persoonse camper. Ik zoek een plekje voorin naast de bestuurders kant, benen op het dashboard en lekker lezen. Laat maar waaien. Morgen beter weer????

We hebben ondertussen contact gehad met het vliegveld en de koffer is gearriveerd in Christchurch waar we hem 8 maart kunnen ophalen wanneer we doorvliegen naar Australië. Gelukkig.


4 Maart
Het is koud buiten wanneer ik in mijn shirt naar de douche loop. Ondertussen hebben de anderen het ontbijt klaar staan in de groepsruimte, het is daar lekker warm. Wat een luxe, ik hoe maar aan te schuiven. Eitje is gekookt, ik voel me een Princes.

We rijden om 9:30 uur aan voor 270'km, we stoppen onderweg tussen Dunedin en Oamaru om de Moeraki boulders te bekijken (grote stenen die in de zee liggen) de zon schijnt en het is fijn om bij de zee te zijn.
Terwijl ik dit verslag tik wordt er door de navigators de weg naar een supermarkt gezocht om boodschappen te gaan doen. Het wordt spaghetti met groente.
We stoppen weer om naar de Yellow eye pinguïn te bekijken. Het weer is goed, de zon schijnt maar helaas geen Pinguïn te zien, ze schijnen overdag tot 25 meter de zee in te zijn en ze komen S'avonds terug. Wel wat zeerobben gezien en wat foto's gemaakt en koffie gedronken. We gaan richting Omarama, een stukje het binnenland in en willen in Twizel weer wild kamperen als de plek ons aanstaat. We komen langs veel landerijen met veel koeien en schapen, wel honderd schapen per wei.
We rijden nog langs een aantal meren wat weer een schitterend plaatje geeft. Iets verderop is het uitzicht zo gigantisch, een Panorama beeld over zo'n breed gedeelte. Het is niet uit te leggen hoe mooi. Vanuit de auto is het niet mogelijk om er foto's van te nemen. We zijn gearriveerd bij onze plek. Het is een geweldige plek aan het Lake Pukaki met de Mouth Cook (een van de grootste bergen van Nieuw Zeeland) op de achtergrond. Het is genieten hier van het uitzicht en de zon. Tot de laatste minuut blijven we zitten totdat ie achter de bergen verdwijnt. Het koelt dan ook meteen af. Het is 20:30 uur.

5 Maart
Het is bij het opstaan een beetje krengelen in de camper nu we wild kamperen en geen doucheruimtes en geen waterkraantje hebben maar als je dan buiten komt en de zon schijnt dat maakt alles weer goed. Heerlijk om 8:30 onderuitgezakt in ons stoeltje met de zon op je gezicht, een prachtig uitzicht, kopje koffie. Harrie besluit om te gaan zwemmen en ik wil ook niet achterblijven. Het zijn allemaal grote kiezelstenen waarover we heen moeten lopen en dat maakt het heel onstabiel. Ik zet door en dan val ik in het water, dus ben gelijk door de koude heen. Even is het koud maar dan voelt het lekker aan. Een zwempartij blijft uit maar toch lekker om dit gedaan te hebben.

11:00 uur, we verlaten ons mooi plekje richting de Mount Cook 60 km dit is een doodlopende weg. We kunnen tegen de Mount Cook aankijken daar waar de sneeuw ligt maar het valt wel tegen. Het bezoekerscentrum is mooi ingericht met spullen uit de voorgeschiedenis over de Mount Cook ( niet mijn favoriete bezigheid) we rijden de 60 km weer terug. Onderweg krijg ik een dut maar het is zonde van het uitzicht om je ogen te sluiten. We rijden helemaal langs het meer af en het water is mooi helder kobaltblauw. We zoeken een camping uit op de kaart, Lake Tapako en moeten dan nog 100 km rijden. Daar hopen we eindelijk de Fish en chips te gaan eten die ons al een paar dagen bezighoudt. Een drukke camping waar we voor de douche moeten betalen 2 nzd, we scrabbelen als onze munten bij elkaar om voldoende te hebben. We willen niet meer gaan pinnen voor deze laatste 2 dagen.
We lopen naar het dorpje waar we dikke frites met heel veel zout eten. De heren een hamburger en ik een ananas beignets. Die was wel lekker.

6 maart
Toch weer lekker geslapen alhoewel ik er wel naar uitkijk om over een paar dagen weer voor een nacht in een gewoon bed te liggen. We gaan iedere avond rond 10:30 uur naar bed en staan om 7:30 uur op. Zo ook vanmorgen. Het is leuk om reacties te krijgen vanuit waarbenjij.nl. Doordat je contact kunt maken via de site en de app heb je helemaal niet het idee dat we aan de andere kant van de wereld zitten.

Wanneer jullie foto,s willen zien kijk dan op waarbenjij.nu Jose NieuwZeeland Australië. José zet bij haar verhaal enkele foto's bij. Mij is dat tot nu toe niet gelukt.

Het weer is goed en we verlaten het mooie uitzicht aan het meer. Vandaag rijden we 280 km naar het stadje Akaroa. De route is gewoon, veel groen en weides met heel veel koeien bij elkaar. Onderweg stoppen we voor koffie (we drinken sloten koffie) en Jose zoekt via haar geweldige navigatieapp een mooi en geschikt plaatje aan een rivier 100 km verder om daar te lunchen (bij de camper) boterhammen smeren en staand uit de hand eten. Uiteindelijk staan we aan een grote brug met Spoorrails. Niet spectaculair maar Jose en Willy weten toch een aantal mooie foto's te maken.
We komen flinke zandstormen tegen. Een grote stofwolk, net een tornado. Mooi om te zien. We hebben weer een mooie camping met voor ons een uitzicht op een meer. Nette wc en een fijne douche. 6 maart
Toch weer lekker geslapen alhoewel ik er wel naar uitkijk om over een paar dagen weer voor een nacht in een gewoon bed te liggen. We gaan iedere avond rond 10:30 uur naar bed en staan om 7:30 uur op. Zo ook vanmorgen. Het is leuk om reacties te krijgen vanuit waarbenjij.nl. Doordat je contact kunt maken via de site en de app heb je helemaal niet het idee dat we aan de andere kant van de wereld zitten.

Wanneer jullie foto,s willen zien kijk dan op waarbenjij.nu Jose NieuwZeeland Australië. José zet bij haar verhaal enkele foto's bij. Mij is dat tot nu toe niet gelukt.

Het weer is goed en we verlaten het mooie uitzicht aan het meer. Vandaag rijden we 280 km naar het stadje Akaroa. De route is gewoon, veel groen en weides met heel veel koeien bij elkaar. Onderweg stoppen we voor koffie (we drinken sloten koffie) en Jose zoekt via haar geweldige navigatieapp een mooi en geschikt plaatje aan een rivier 100 km verder om daar te lunchen (bij de camper) boterhammen smeren en staand uit de hand eten. Uiteindelijk staan we aan een grote brug met Spoorrails. Niet spectaculair maar Jose en Willy weten toch een aantal mooie foto's te maken.
We komen flinke zandstormen tegen. Een grote stofwolk, net een tornado. Mooi om te zien. We hebben weer een mooie camping met voor ons een uitzicht op een meer. Nette wc en een fijne douche.

7 maart
Het regent, er hangt een dichte mist voor ons mooie uitzicht. Het wordt behelpen met z'n allen in de camper. Brood wordt uit het vuistje gegeten. We constateren dat we geluk hebben gehad met het weer de afgelopen dagen/weken. Even bekijken hoe we deze regenachtige dag doorbrengen. Nog 1 nacht en dan vliegen we naar Australië, daar is het 30 graden.
Jammer dat we Akaroa niet doen, het was vanuit de camping te zien een mooie plaats.

We rijden naar onze volgende laatste camping in Christchurch, hopend dat het daar droog is.
Helaas hier regent het ook. We hebben het allemaal koud en het krucht en het kreunt allemaal. We smeren brood en zetten de kachel op hoog, lekker warm. Hoort allemaal bij het kamperen. We gaan een spelletje doen " openhartig" , gedurfde verrassende vragen en uitdagingen. We kregen als opdracht een gedicht te maken waarin om beurten een zin gemaakt moest worden:
Op een regenachtige dag in Nieuw Zeeland
Zittend in de camper maar niet aan een strand
Spelen we het spel, Openhartig met z'n allen
En we pakken er een flinke borrel bij
Zodat we goed onze dorst kunnen lessen
Op onze laatste dag met z'n zessen

Inmiddels is het droog maar grijs om ons heen. Het is 15:00 uur dus nog enkele uren te gaan. We halen de lees en puzzelboeken voor de dag en zetten de kachel nog maar eens aan. Zo komen we onze tijd wel door. Het heeft ook wel iets, gezamenlijk puzzelen en tijd om te lezen. We eten onze laatste resten op en maken daar een brouwsel van met rijst en spaghetti. Was heerlijk.

8 maart
Vroeg opgestaan en staand ontbeten, alle resten naar de grote keuken gebracht waar de backpackers meteen gebruik van maken. Mooie oplossing. We rijden naar de plaats om de camper in te leveren en onze koffers worden weer ingepakt. Lastig omdat alles weer een anderen plek krijgt. De camper hebben we zo gereserveerd dat we niets schoon en leeg hoeven te maken. Het verloopt vlotter dan we gepland hadden. We worden naar het vliegveld gebracht. En dan is daar de verloren koffer!!!!!!!
Het is nog maar 10:00 uur en we vliegen pas om 15:45. Ik vind het niet erg om zo vroeg hier te zijn. Voor Willy en Toos duurt het nog langer, zij vliegen pas om 19:00 uur.
We hebben een geweldige tijd gehad in Nieuw Zeeland en hebben 2774 km afgelegd. José en Harrie hebben 1600 foto's gemaakt.

OP NAAR AUSTRALIË !!!!!!!!

8 maart

We vliegen van Christchurch om 15:45 uur naar Brisbane, daar moeten we weer de koffers ophalen en opnieuw inchecken naar Cairns. Een heel gesjouw met die koffer als er geen karren beschikbaar zijn. We komen om 20:30 uur aan. 2 uur tijdsverschil met Nieuw Zeeland. 9 uur verschil met Nederland. Het is hier tropisch warm en we hebben voor 1 nacht een luxe appartement met 2 badkamers, een wasmachine en een droger dus snel wat was wassen. We willen nog even naar de bar gaan maar deze is om 22:00 uur al dicht. We drinken nog een kop thee en we plannen vast activiteiten voor de komende 2 dagen. En dan lekker naar bed. José gaat nog strijken.

Het is heerlijk om weer in een gewoon bed te liggen maar ik doe geen oog dicht. De airco's maken zo'n lawaai en kunnen niet uit anders is het te benauwd. Tussen die geluiden door hoor ik het ook nog onweren.

We vliegen van Christchurch om 15:45 uur naar Brisbane, daar moeten we weer de koffers ophalen en opnieuw inchecken naar Cairns. Een heel gesjouw met die koffer als er geen karren beschikbaar zijn. We komen om 20:30 uur aan. 2 uur tijdsverschil met Nieuw Zeeland. 9 uur verschil met Nederland. Het is hier tropisch warm en we hebben voor 1 nacht een luxe appartement met 2 badkamers, een wasmachine en een droger dus snel wat was wassen. We willen nog even naar de bar gaan maar deze is om 22:00 uur al dicht. We drinken nog een kop thee en we plannen vast activiteiten voor de komende 2 dagen. En dan lekker naar bed. José gaat nog strijken.

9 maart
Om 7:00 uur opgestaan en de koffer maar weer ingepakt. Lekker gaan lunchen en met uude taxi naar de camperverhuurder. We waren te vroeg en zaten in de snikhete zon, 32 graden, en nog maar 9:30 uur. Rond 11:00 hadden we onze camper, een nieuwe, mooi maar klein. Het is behelpen en het is zoeken om alles op zijn plek te krijgen. Iedereen wil het natuurlijk op zijn eigen manier doen. Ik besluit om er niet mee te bemoeien, heb trouwens veel last van mijn schouder, arm en handen, na een dag verblijven op het vliegveld en tassen/jassen dragen, ondanks dat Willy en de anderen me van alle belasting ontzien. We zullen met de lege koffers blijven zeulen van bed naar de kant van de bestuurders. Uiteindelijk is het de bedoeling dat we buiten leven. De camper heeft ook een luifel.

We hebben weer een mooie camping Palm Cove met een gigantische buitenkeuken waar iedereen gebruik van kan maken. Het is een mooi dorp gelegen aan de Tasmaanse zee. Heerlijk om te lopen en op de pier te zijn. Het is net een gedeelte van een eiland bij Robinson. Ook zitten hier aparte gekleurde vogels, Barabandparkiet een Australiëse muskaatduif, de Zwartkeelorgelvogel, de Welkomszwaluw.
Een gedeelte van de zee is afgezet om te zwemmen, verder mag er niet gezwommen worden voor gevaar van krokodillen.

We zitten lekker buiten aan een borrel.

10 maart
Het is nog nooit zo warm geweest op onze trouwdag 27 graden. Maar het slaat al snel over tot een hevige regenbui, een potje scrabbel dan maar terwijl de mannen afwassen. 09:30 uur is het weer droog en zijn we op weg naar de Aboriginals, TJapukai where Australia begins.
We kregen een rondleiding van een Aboriginal, genaamd Patrick, zijn opa was een Nederlander en zijn vader is getrouwd met een Aboriginal. Zijn huidkleur was lichter. Hij was 1 keer in Amsterdam geweest. Hij bleek van den Broek te heten. We hebben nog extra gevraagd of het waar was, naar zijn zeggen klopte het.

Eerst werd er een TJapukai dance gegeven en lieten ze zien hoe er vroeger vuur gemaakt werd. Daarna werd de groep opgesplitst, wij waren met 8, een klein groepje. Bij de Bush Foods & Medicine, wanneer je door een giftige slang gebeten werd, moest je binnen 15 minuten handelen, legde ze een blad met aan beide zijdes warme stenen op de wond, die er voor zorgde dat de huid open ging staan, het blad nam het gif op.

Ze gebruikte een vrucht waarvan je voor drie dagen energie kreeg (redbull), verder kruiden die ze gebruiken voor verkoudheden en darm/maagklachten.
De Hunting & Weapons werden getoond, om te jagen en wapens die gebruikt werden als ze de regels van hun stam overtraden, bijvoorbeeld als ze een andere vrouw hadden of haar iets aandeden, dan werden ze met een speer gestoken, die werd rondgedraaid in het lichaam. Of ze werden bewerkt met een wapen die de sleutelbenen of de knieschijven braken.
We kregen een techniek uitgelegd hoe een boemerang te gebruiken. Deze werd gebruikt om vogels te vangen. Met een boemerang konden er wel 5 tegelijk gevangen worden en ze werden met honderden tegelijk gegooid. Zelf mochten we ook een boemerang gooien. Was leuk om te doen. Daarna hebben we nog met een speer gegooid, dit was moeilijker. In de theaterzaal werd de History and Heroes verteld, hoe Australië is ontstaan en hoe de Aboriginals langzaam aan verminderden. Op dit moment zijn er nog 720.000 Aboriginals in Australië. Een hele interessante morgen.

We zijn daarna nog naar de Kuranda Wildlife experience geweest, (een toeristische attractie) waar we gezien de tijd 2 delen bezoeken. De Koala en de Birdworld. Bij de Koala, krijgen we gelijk een paar krokodillen te zien maar die waren nep!!! De rest gelukkig niet, alles was zo tam dat we heel dicht bij konden komen, goed voor de foto's. Zo ook bij de vogels. Ze kwamen bij Harry op de schouder zitten en een vogel knaagde aan Willy zijn teennagel. Een andere vogel beet in zijn vinger. Om half 4 was alles al gesloten. Na het eten zijn we nog over de pier gelopen, er stond een sterke warme wind, heerlijk om weer uit te waaien met het geluid van de ruwe zee.
Nog even een cocktail drinken in een cafe op onze trouwdag, waarna we weer in ons benauwde camper duiken.

11 maart
Het is weer zonnig vandaag, even mijn lichaam inspecteren wat de insecten vannacht weer hebben aangericht. De beet van gisteren is een blaar geworden, mijn blauwe plekken op mijn been van een val afgelopen week in nieuw zeeland breidt zich uit naar mijn enkel waar nog allerlei rode beet plekken zitten van vorige dagen/weken. Het jeukt overal. Zo even geklaagd, we kunnen er weer tegen.

Nog even naar de pier om de wind en het geluid van de zee op te snuiven. Heerlijk en ik besef hoe bijzonder het is om hier te mogen zijn.
We zijn onderweg naar Port Douglas, de wegen zijn goed het uitzicht minder, of we zijn teveel verwent door de uitzichten van Nieuw Zeeland. Dat denk ik dus.
We gaan vandaag naar Harleys Crocodile Farm waar de krokodillen wel echt zijn. We gaan met een boot mee, en onze gids heet Jessie, een Australiër met een mooi accent. Ik ben helemaal gefascineerd van zijn stem. We zagen verschillende krokodillen zwemmen. Onderweg voerde hij ze zodat er foto's gemaakt kunnen worden. Je zag een nest wat bij ons een mierennest zou kunnen zijn. Na deze tocht van 20 minuten vervolgde de voedertijd aan land. Jesse ging zelf bij de krokodillen om ze aan hun staart te trekken om ze wat actiever te maken. Hij moest toch wel snel achter het hek verdwijnen. Er waren 2 gidsen die afwisselend de krokodillen voerde. Wanneer een krokodil zijn mond dichtklapte gaf dit een hard klappend geluid. Ik heb wel korte filmpjes gemaakt maar helaas niet met de stem van Jesse. Het was mooi om deze shows te zien.

Verder waren er nog kangoeroes, koalabeertjes, slangen, schildpadden en nog andere dieren maar het was te HEET 32,5 graden dus alles lag ergens verscholen in de schaduw. Ook wij zochten de schaduw op.

We zijn verder gereden naar de camping Pandanes, waar we onderweg langs de helderblauwe zee reden met zandstranden, mooi uitzicht. Ook de daarop volgende weg was een laan met allemaal palmbomen. Het is een mooie camping maar geen free WiFi. Wel een zwembad.
We zijn even gaan kijken waar we kunnen boeken om te snorkelen op de Great Barrie Reef.
We lopen drie km langs een grote Jachthaven met gigantische boten, niet voor ons budget gemaakt. De plaats om te boeken was net gesloten maar ze liet ons toch nog binnen. Er waren nog 2 plekken voor 12 maart. Willy en Harry gaan snorkelen, een hele dag met de Wavelength Reef cruises all in mee. Jose en ik blijven achter en geven ons geld liever aan andere dingen uit.

We besluiten om ook nog even door het prachtige park met grote aparte bomen te lopen en dan ook nog naar het uitzichtpunt Flagstarfhill wat een stijle straat is. Het is verder dan we dachten. Op de terugweg was de gedachte om nog te koken zeer vermoeiend en zijn lekker wat gaan eten, net gedoucht, tussen de motvlinders en de hagedissen) en nu nog een borreltje. Het was een actieve dag waarin we veel gelopen hebben. Inmiddels is de receptie gesloten en kunnen we geen WiFi kopen. Dit geeft wel rust!!!!!

12 maart
Slecht geslapen, het was benauwd in de camper en om 3:30 begonnen de beesten al geluiden te maken. Bij ons fluiten de vogels hier krijsen ze. Ik probeer naar de geluiden te luisteren alsof het muziek is maar het lijkt wel of we in een oerwoud zitten. Vroeg opstaan dan maar. WIlly en Harry vertrekken naar de Great Barrie Reef. Het is heet maar we hebben gelukkig een beschut plekje in de schaduw. José en ik hebben besloten om er een lekker rustig dagje van te maken en niet te gaan shoppen, het wordt veel te heet. We wilde WiFi kopen 10 Australiëse dollar voor 3 uur, maar dit moest via de visakaart en we wisten geen codes en vonden het ook belachelijk duur. Geen WiFi geeft extra rust. We stippelen de week verder uit. Nog 2500 km te gaan, Verdeeld over 10 campings ieder dag een en de laatste voor de Blue Mountains 3 nachten en dan naar Ruud waar we een huis hebben. Stiekem kijk ik daar naar uit. Het is rustig, wat lezen, nagels lakken, luisteren naar de oergeluiden en ons afvragen hoe de mannen het zullen hebben. We krijgen een bericht van Toos en Willy dat ze het fijn hebben bij Ruud.


Om 17:00'uur waren de mannen terug en het was een mooie dag geweest. Ze hebben 3 verschillende eilandjes gehad, Low Isles, Batt Reef en de Tongue Reef. Iedereen kreeg medicatie voor tegen zeeziekte. Voor sommige was dat ook nodig geweest en kwam de medicatie te laat.,Ze kregen allemaal een duikerspak, zwemvliezen en een duikbril met snorkel en mochten 45 minuten het water in. Daarna vaarde ze nog 2 x naar een andere plek en mochten daar ook 45 minuten weer het water in. Het was mooi. Veel kleuren en heel veel verschillende vissen. Harry had een onderwatercamera bij en heeft wel wat mooie foto's kunnen maken. Ze staan in ieder geval met hun pak op de Foto.


13 maart
Beter geslapen maar ik vind al dat ongedierte maar niets, overal zitten grote groene mieren, en motten in douche. Gisteren een grote krab in de ingang van de WC en vanmorgen schrik ik me rot van een wegschietende hagedis. Dit maakt voor mij het camperen minder, verder zijn de campings hier goed, goede voorzieningen met grote algemene keukens.

Vandaag vervolgen we onze weg naar Townville 420 km. Het is 9:00 uur en al 32 graden. We rijden langs de kust af, het is weer een mooi uitzicht. Dan besef ik dat je jammer genoeg een beetje verzadigd wordt van het zien van de zee. Toch wil ik hier niet aan toegeven de schoonheid ervan te blijven zien. De wegen lijken goed maar het is een heel geschud en gerammel in de camper. Ik kan niet zeggen dat ik prettig zit, mijn lijf doet zeer. Onderweg zien we de bananenplantages, de bananen zitten allemaal in zakken gestopt zodat er geen ongedierte bij kan, we willen stoppen maar de hitte slaat om je heen als je uitstapt. Er is ook geen beschut plekje te zien. We drinken wat fris en gaan weer verder, nog 200 km te gaan. Na 50 km gaan we de weg af en stoppen aan de Pacific zee, de zee is warm, lekker om even pootje te baden, een kop soep en een klein beschut plekje zoeken. Het is heerlijk om hier wat energie op te doen. Een zacht golvende zee met bergen op de achtergrond. Ik sluit even mijn ogen om het geluid in me op te nemen. Na weer 50'km gereden te hebben loopt de temperatuur op naar 35 graden. Leven de airco!! 16:00 uur we zijn aangekomen bij de camping Rawes Bay eerst een ijsje gevoelstemperatuur is 37 graden. Blij met het zwembad om af te koelen.
14 maart
Ik krijg verschillende appjes dat ze jaloers zijn op onze zon, maar op de stinkende zwetende nachten zit niemand te wachten. Maar als ik dan s' morgens om 6:30 gedoucht met mijn voeten in de zee sta en een platte scholvis op nog geen 3 meter afstand voorbij zie zwemmen en ik daarna het aanzicht aanschouw van de laaghangende zon weerspiegeld over de zee, geef ik toe dat iedereen terecht jaloers mag zijn. Het geeft zo'n rust!!!!!! Prachtig is het.

Nu ontbijten bij een temperatuur van 29 graden die op zal gaan lopen naar de 32.
Vandaag rijden we naar Airley Beach 277 km. Het is de bedoeling dat de temperaturen gaan dalen hoe dichter we bij Sydney komen.
Ook moeten we een winkel opzoeken, gisteren struikelde Willy over een stoeprand waarna al het serviesgoed in diggelen viel.

Het uitzicht onderweg is landelijk maar zo uitgestrekt dat dat het zo bijzonder maakt. De wegen zijn goed met weinig verkeer. We zien maar weinig beschutte plekjes om te stoppen en een beetje schaduw zou toch wel prettig zijn. Na 10 km hebben we een mooi plekje gevonden, drinken thee met een stuk fruit maar het wordt al snel te warm ondanks de schaduw. En dan voelen we ons zeurpieten dus we maken een motto
:beter te warm dan regen. We zitten in Australië!!!!!!!!
Nog 100km te gaan.
We zijn bij camping Seabreeze toerist park. Een mooie camping met een zwembad. Het ziet er prachtig uit met rondom palmbomen en ligbedden. Het lijkt wel of we in een resort zitten. Heerlijk een aantal keren afkoelen. Daarna zijn we naar de zee gewandeld, langs allemaal marine, zeil en jachtboten. Het was heerlijk zitten met een biertje, uitkijkend op de boten. Echt vakantiegevoel. Nu koken in de camper en vroeg naar bed.

15 maart
Het is me nog nooit overkomen dat ik een hele dag en avond in een jurkje met spaghettibandjes heb gelopen. (Dat ik überhaupt zo'n jurkje heb) Zo ook vanochtend, Heerlijk, snel douchen want de nacht was weer zweterig, buiten ontbijten, nog even wat lezen, Harry gaat nog zwemmen en dan vervolgen we onze weg naar Clairview Barracrab Caravan Park 283 km. Na ongeveer 100 km gereden te hebben stoppen we op een plaats waar openbare toiletten zijn. Deze worden goed onderhouden.
Onderweg vallen er een aantal druppels regen en is het bewolkt. De regen houdt aan en het koelt flink af. Tegen de tijd dat we op de camping aangekomen zijn voelt het heerlijk fris aan en blijft het bewolkt. We zitten op een vrijwel verlaten camping met de camper 20 meter aan de zee, zonder WiFi en bijna geen mensen om ons heen. Heerlijk om hier te zijn, langs de zee af te lopen helemaal alleen en ondertussen een aantal mooie gekleurde stenen gevonden. Een en al rust, alleen de geluiden van de vogels. José ( fotograaf) en Willy struinen de ruwe camping af en ze vinden een van de medicijnen die de aboriginals gebruikte om energie op te doen. Als het medicinale uit de vrucht was hield je een soort van scheerkwast open. Leuk dat ze de hier dan een vindt. Het blijft regenen en kunnen in een overdekte ruimte buiten eten. Vroeg naar bed en wat lezen.

16 maart
6:00 uur is het alweer warm en heerlijk rustig aan het strand. Ik ben in de ban geraakt om filmpjes te maken. Het is nog eb en dit geeft weer een mooi uitzicht. 8:30 uur. We vervolgen onze weg naar Gladstone 320 km. Onderweg stoppen we voor een korte pauze. Het is 32 graden. Wanneer we bij de geplande camping aankomen staat die ons niet aan en rijden we verder, ook de daarop volgende camping staat ons ook niet aan, te oud uitziend. Uiteindelijk belanden we bij Tanmun Sands, een rustige camping. Hij heeft een 8.7 maar van ons krijgt ie een 6, geen fijne afwasruimte en kooktoestellen en koud water bij het douchen en toiletten die niet alles in een keer meespoelen (Verwent zijn we maar niet iets mooier maken dan het is) Wel weer WiFi met inlog van je eigen telefoon. Ik kan dus vandaag mijn verslagen niet aanvullen vanuit mijn iPad.
We wassen eerst maar eens al onze bezwete kleren en handdoeken en gaan dan naar de zee. We wandelen een mooi pad af maar zijn de verkeerde kant opgelopen. Het is hier allemaal mooi aangelegd, speeltoestellen, bbq (op gas) zomaar in het openbaar. Veel tafels met banken met een overdekking. Na 500 meter van onze camping staan we al bij de zee, zo anders dan vanmorgen, helder blauw en lekker warm. Ik raak er niet op uitgekeken en het water voelt heerlijk aan, het zand is zacht onder je voeten. Te snel lopen we alweer terug. Nadat we wat gedronken hadden zijn Willy en ik nog teruggelopen. Heerlijk op het drogen stuk gelopen net als bij wadlopen. Een zwoele wind om ons heen en achter ons kleuren de wolken zich al voor de avond.

WIlly gaat pannenkoeken bakken, heerlijk Hollands.

17 maart
Om 6:15 lopen we naar de zee. Het ziet er weer prachtig uit en de zee komt langzaam wat hoger te staan. Na een filmpje gemaakt te hebben lopen we over het strand weer terug. Het is fascinerend om te zien hoe er patronen in het zand ontstaan wanneer de zee zich teruggetrokken heeft. Jammer dat het me niet lukt om de foto's mee te sturen. Het is heerlijk om dit moois te aanschouwen en ik probeer tussen de waterplassen zoveel mogelijk op het zand te lopen maar ik ontkom er niet aan om met droge schoenen boven te komen. (Ik had ze natuurlijk ook uit kunnen doen)

8:30 uur we vertrekken weer richting Noosa heads. 402 km. Het schijnt een mooi plaatsje te zijn. Gisteren zijn we verder gereden dan gepland was en maken we de planning van vandaag ook weer iets langer zodat we een dag over hebben zodat we daar 2 nachten kunnen blijven. Eerst even wat boodschappen doen.
We zijn inmiddels een 200 km verder. Onderweg zien we niets speciaals, veel bomen. Het geeft ons de gelegenheid om te lezen. De temperatuur loopt op tot 33 graden. Nog 100 km te gaan. Het uitzicht wordt breder maar de lucht ook grijzer, je voelt het meteen afkoelen, de temperatuur zakt naar 27.5 en dan komen we in een regenbui terecht. Een flinke. Opvallend is dat het gevoel in mijn rechter armspieren en hand gelijk op de afkoeling van regen en airco reageren. Of is het de combinatie van het spelletje dat ik net 10 minuten gespeeld heb?) Ik kom er hier ook achter dat ik sowieso weinig kracht heb maar dat het ook niet veel kan hebben. In de camper is alles hoog en moet ik me steeds optrekken om binnen te komen en de kastjes zitten zo vast dat het voor mij echt trekken is waarop mijn bovenarm daar dan weer op reageert. Hier baal ik wel van, zelfs de pannen zijn te zwaar voor mij.

We komen aan op de camping Noosa River Caravan Park en is het weer droog (bofkonten) het is een heel gestresste dame bij de receptie en als we onze plaats (gewoon een grote parkeerplaats) toegewezen krijgen is deze al bezet. Ze scheen die S' morgens omgewisseld te hebben. We liggen aan het water maar de plek is niet zo mooi. We lopen nog even naar een klein winkelcentrum en gaan dan koken in de grote keuken waar het steeds drukker wordt. Het is mooi om te zien hoe iedereen op een primitieve manier kookt. Veel jonge stelletjes. Naast me kwamen 2 jongens van een jaar of 25 staan die heel professioneel de bakplaat invette en er heel charmant rood vlees ronddraaiend op de bakplaat legde, heel gezond werden er asperges bijgelegd en daarna een bakje met kant en klaar rijst. Hij moest wel een kok zijn. Het ging allemaal heel snel maar schijn bedriegt, even later zagen we dat het vlees toch weer op de bakplaat lag.
Ondertussen is het flink gaan regenen. Iedereen wil op dat moment komen koken en wordt het druk. Veel balende en geërgerde gezichten. De heren zijn in de keuken koffie aan het drinken en wij gaan nog even appen bij de receptie en op bed lezen. Morgen hopelijk weer droog.

18 maart
Vannacht beter geslapen omdat de regen voor verkoeling zorgde. De zon schijnt alweer volop wanneer we om 07:30 opstaan. We hebben vandaag een rustdag qua rijden en gaan we de stad in. Het is ongeveer 2 km lopen. Het is behoorlijk warm 29 graden en in het stadje zelfs zonder wind is het heet. We kopen een paar shirts en gaan een lekkere smoothy drinken. We hebben het al snel weer gezien en gaan terug naar de camping om vervolgens gewoon te niksen, is ook wel eens lekker. In de planning zat om naar de Mac Donalds te gaan 20 minuten lopen maar het weer slaat om. We gaan het risico maar niet nemen om midden in een stortbui te komen en eten gewoon brood. Het begint hard te waaien en de lucht ziet er grijs uit. Ook zien we bliksemflitsen en horen het licht donderen. We zitten een 150 km van Brisbane af waar gisteren een tornado geweest is. Misschien dat deze wind van die kant afkomt.

Het blijft gelukkig droog en we aanschouwen de mooie bliksemflitsen.

19 maart
We worden wakker van de hevige regenbui, een reden om nog maar even in onze nest te blijven liggen. Nog 6 nachten in de camper dan lekker in een FRISSE kamer. Ook hebben de muggen zijn werk weer gedaan en ontdek ik weer 5 nieuwe jeukende bultjes. Wat dat betreft tellen we af om in een appartement te zitten, verder is het prima vertoeven op allerlei verschillende campings. Inmiddels is het weer droog en gelijk heel warm wanneer de zon schijnt. We vervolgen onze weg naar Byron Bay 303 km en we moeten de tolwegen proberen te vermijden, schijnen heel duur te zijn (we blijven Hollanders). Als het goed is doet de TomTom waar wij om vragen. Jose heeft gisteren 2 uur een route gezocht op haar Maps app, het is dezelfde die de TomTom neemt. Gelukkig verloopt dit soepel. 130 km verder en we zijn nog geen tolweg tegengekomen. We zitten midden in Brisbane, het is druk op de 3 baanse wegen. Het weer is afwisselend regen en droog, bewolkt of volop de zon.
10:45 uur. We hebben de ergste drukte gehad, nog 155 km te gaan. We stoppen om maar gelijk boodschappen te gaan doen. Wat eten we vandaag.? En dan is het net of ik in een reclame beland van de stamppot alleen is het bij ons dan spaghetti. Het eerste jaar eten wij geen spaghetti meer.
We zijn beland op camping Byron Holiday Park. Onderweg veel regen gehad. We hebben weer een mooie plek en lopen gelijk even naar de zee. De zee is ruw en klinkt weer mooi. Er liggen veel grote kwallen op het strand. Morgenvroeg weer terug. Bij het zwembad even lekker op een ligbank liggen. Is ook weer fijn i.p.v. een tuinstoel(tje). We komen er achter dat we weer in een verschil van tijdzone zitten. De tijd met Nederland scheelt 10 uur (later)
José heeft bananenbomen ontdekt met bananen. Ook hier zitten de gekleurde vogels net parkieten. Na het eten begint het weer hard te regenen en gaan we in de tv kamer zitten. Daar treffen we 2 Nederlandse die in Brisbane waren toen de Tornado daar raasde. Het was heftig de weg werd afgesloten en konden niet doorrijden.

20 maart
REGEN REGEN REGEN. En in de camper klinkt dat toch al hard. Niet nadenken, opstaan slippers aan, toilettas pakken en douchen. Ondanks dat ik al geleerd had om alle spullen hoog te zetten wordt mijn toilettas nat van het gespetter van de douche. Slippers die na het douchen stroef aangaan dus erbovenop gaan staan, pijnlijke voeten. Mijn onderbroek die net de rand van de grond raakt en nat wordt, ik kan mijn evenwicht niet houden en val tegen de natte muur. Mijn rok kan gelukkig over het hoofd aangetrokken worden. Het is de eerste keer dat ik dacht oh ja dit is wat kamperen me tegenhoud. In de camper voelt alles vochtig aan. Het ochtend bezoekje van de zee laat ik achterwege, Willy was wel al geweest maar redde het niet om droog terug te komen. De heren hebben de tafel al gedekt in de groepsruimte maar het regent hard en we moeten een stukje lopen, natuurlijk hebben we geen plu. Een plastic zak over het hoofd (ik heb net mijn haren gedroogd) en een handdoek om. Er zit bij de tafel wel een Gekko waar we onze aandacht op konden richten, dat is dan wel weer leuk. En de temperatuur voelt wel behaaglijk aan.

We rijden vandaag 385 km naar Port Macquarie We stoppen onderweg en overwegen een toeristische route te nemen. We concluderen dat de routes die we tot nu toe gehad hebben saai van uitzicht zijn en het vooruitzicht op de hele week regen is ook niet lonend. Omdat de afstand naar Sydney te groot is kunnen we ook niet vaker stoppen om de leuke stadjes te bezoeken.
We rijden langs een water wat hoog staat en al snel wordt aangegeven dat de Ferry gesloten is. Het is rustig en voelt wel prettiger dan met 100 over de snelweg, niemand op de weg, aan de ene kant het water en de andere kant de Farms. We hebben weer wat te bekijken. Het vakantiegevoel wakkert weer aan. Helaas na 10 minuten geeft hij alweer de Highway aan. De TomTom staat weer op 262 km te gaan. Het uitzicht blijft wel landelijk en is het weer droog en 24 graden. We stoppen bij Emmarald beats, de zee is lekker ruw en maakt veel lawaai. We lopen een pad naar boven en opeens zien we een kangoeroe zomaar in het wild, ik wordt er emotioneel van, het bewijs dat we in Australië zijn. Geweldig om dit mee te maken. Dit maakt de dag helemaal goed.

Onderweg zien we vele stukken weilanden die overstroomt zijn. We zitten op de camping Holiday Park. WIFi moeten we zelf aanmaken via je eigen naam en een gekozen wachtwoord. Dit vertrouwen we niet goed en doen het een dag zonder.

21 maart
5:30 uur ik word gek van de jeuk, overal zitten muggenbultjes ik krab me kapot en ik ben niet de enige. De geur van uien en spaghetti hangt ook nog ergens in de camper vermengd met zweet en vocht van de regen. Ergens hoor ik de geluiden van dieren die wel op apen lijken. Het geluid wordt aangevuld met het geluid van vogels en zo ontstaat er een heel orkest en hoe langer ik er naar luister hoe mooier het wordt. Eigenlijk toch prachtig om met zo'n geluid wakker te worden. Ik laat het nog even tot me doordringen waar ik me bevind totdat de jeuk me weer ontwaakt en snel ik me naar de douche. Buiten voelt het aangenaam aan, bewolkt en droog 23 graden.

We passen de route aan en gaan nu rechtstreeks naar Katoomba De Blue Mountains 463 km waar we dan 4 nachten blijven onze laatste bestemming, dan naar Sydney. Het wordt saai om alleen maar van camping naar camping te rijden, dus slaan we er weer een over.
Onderweg is te zien dat er veel regen is gevallen, weilanden staan blank. Nog 130 km te gaan de temperatuur stijgt naar 30 graden en het uitzicht wordt bergachtig. Rotsachtige bergen. Het gaat de goede kant uit. Op naar de laatste camping. Yehee
Nog 25 km en het is weer flink gaan regenen. Helaas is de geplande camping vol en gaan we terug naar een andere. Het regent inmiddels weer en het onweert en de temperatuur is gezakt naar 19 graden. De eerste keer in Australië dat ik een kniebroek aan doe.

22 maart
Door de regen is het flink afgekoeld wat me een goede nachtrust heeft gegeven. Het ziet er regenachtig uit maar het is droog. 19 graden. Het voelt fris aan, de slippers worden vervangen door dichte schoenen en voor mij natuurlijk een trui ( het liefst nog een jas) De vogels maken weer allerlei geluiden en als ik dan over de camping loop en rond kijk geeft me dit een voldaan vrij gevoel.

Vandaag dan echt naar de laatste camping en hopen dat het droog blijft. We zitten in de Blue Moutains en daar zijn gelegenheden om vele wandelingen te maken. Maar de nieuwsberichten geven aan dat er na vannacht 177 meldingen waren van storm over de Blue Mountains en dat er vissers vermist zijn. We zijn op onze bestemming 10:30 en de ZON schijnt, wat kan je daar blij van worden, heerlijk de lucht ziet er blauw uit maar dat kan ook zo weer veranderen. Heerlijk even buiten koffie drinken en dan op verkenning uit.
We lopen vanuit de camping naar de 3 sisters. Na nog geen 100 meter lopen zien we al een mooie brede waterval. Het klinkt mooi. Het pad naar de 3 sisters is goed te bewandelen, mooi natuurlijk en veel trappen. Het is een mooi pad en de uitzichten zien er goed uit. Bij de 3 sisters aangekomen hebben we mooie uitkijkpunten. We pauzeren even en het is prachtig weer alhoewel we in de verte het horen donderen en de wolken al betrekken. We kunnen nog een stuk verder lopen zodat we onder in de berg kunnen staan. We gaan toch naar beneden, we zijn NU hier, het is maar 80 meter naar beneden met allemaal trappen. Ik vind het weer heel bijzonder om daar dan weer te staan. Ik tel de treden bij het naar boven gaan. 123, de conditie is weer getest. Heerlijk om weer eens goed te bewegen. Op naar de terug weg waarvan het laatste stukje regen maar inmiddels is het weer droog. Lekker gedoucht en nu een lekker drankje. Het was een prachtige dag.

24 maart
Ik word om 3:40 gewekt door de eerste app van mijn zoon Tom en er volgen er nog meer. Ik ben Jarig!!!
6:30. Het regent en de vogels maken alweer hun geluiden. De Blue Mountains zijn weer verscholen in een dichte mist. Na het ontbijt is het droog en we zijn op weg naar Jenolan cave, grotten. Onderweg weer mooie uitzichten, het laatste stuk was een kronkelige mooie weg rondom een berg, een smalle weg, gelukkig geen tegenliggers gehad. Het laatste stuk lijkt het wel of we door de grot zelf rijden. Het is zo nauw dat je de neiging hebt om je klein te maken om er door te kunnen.
En de zon schijnt!!!!

De Lucas Cave is een 1,5 durende tocht met een lengte van 860 meter en 910 stappen. Ontdekt door John Lucas in 1860, een indrukwekkende ondergrondse belevenis met uitgebreide royale natuurlijke, opvallende eigenschappen. Vormen van stalactieten. Door de aangebrachte verlichtingen wordt alles mooi geaccentueerd. Ook wordt het door muziek romantisch weergegeven. Een prachtige route die hopelijk mooie foto's hebben opgeleverd.

We vervolgen onze weg verder de berg op tot aan de top. Het was heeeel hoog. De afdaling was minder heftig met prachtige vergezichten. En dan zien we opeens 3 kangoeroes. Onbeschrijfelijk dat een weg gedurende 60 km lang zoveel moois kan laten zien. Panorama Ansichtkaarten maar dan in 3 D. Ook de diepte is waanzinnig. Ik kan wel huilen en probeer de beelden goed in me op te nemen om nooit meer los te laten. Het is alsof we midden in een natuurfilms zitten. Misschien was dit wel de mooiste dag.
We drinken er nog maar een borrel op.

Hoe een beginnende regenachtige dag zo kan veranderen in dit moois. Ik voel me zo dankbaar.
25 maart
De laatste nacht in de camper zit erop. De koffers zijn weer gepakt. De laatste 103 km worden afgelegd en op naar Sydney onze laatste bestemming. We hebben in totaal 3300 km gereden. We leveren de camper in en wachten op Ruud. We herkennen hem meteen, zo fijn om hem te omarmen. Hij brengt ons naar ons appartement waar we zo naar uitgekeken hebben. Het ziet er klein uit maar i.p.v. de camper hebben we ruimte. We hebben een tuintje, een overdekt buitenplaatsje, een keukentje zonder gasfornuis maar wel 2 elektrische plaatjes, een slaapkamer met een grote kast, een tv kamertje met daarboven nog een slaapruimte die met 2 stijlen trapjes bereikbaar is. Omdat Harry moeilijk met de trap kan wordt dat onze plek. De ruimte is klein, Willy moet op zijn knieën en ik kan nog op mijn hurken voordat ik het plafond raak. Op de grond ligt een 2 persoons matras maar ziet er netjes uit. De ruimte boven ons is mijn armlengte. Ben benieuwd hoe het slaapt.
De keukenlades stinken muf en de kopjes en het bestek is vies, zo ook de kussens die buiten liggen. MAAR WE HEBBEN RUIMTE!!!
Nadat we ons geïnstalleerd hadden zijn even naar het Bondi Beats strand gelopen. De zee is mooi om te zien maar het uitzicht is stads, mooi maar anders dan wetgevend waren. Het is druk in Sydney qua verkeer en qua mensen. Ik moet weer even landen. Daarna lopen we naar het appartement van Willy en Toos. Een prachtig appartement midden in de drukte. We gaan eindelijk dan eens naar de Mac Donalds. Nog wat na drinken en dan lopen we terug door de drukken straat en dan is het net of we opeens al onze opgebouwde rust kwijt zijn. Alle kroegen zitten vol en is het een gekakel tot en met. Als we dan weer blij ons eigen appartement aankomen waarderen we die weer. RUST. Nog lekker even buiten zitten en dan heerlijk in een gewoon bed.

26 maart
Heerlijk geslapen!! Het is lekker warm en de zon schijnt volop. 25 graden. Lekker ontbijten onder ons afdak. We hebben een mooi klein tuintje omringt door een bananenboom en een palmboom, en andere planten die we in Nederland ook hebben. We maken het gezellig. We lopen naar de Bondi Beats het is een prachtig wit schoon strand. Het is al behoorlijk druk. De stroming van de zee is sterk. Als er een golf over mijn voeten stroomt voel je je voeten in het zand zakken, voelt fijn aan. Op een gegeven moment kwamen de golven snel na elkaar en natuurlijk verlies ik mijn evenwicht en val. Het is warm en we zoeken een palmboom op om alles het moois te bekijken. Veel jonge stelletjes en heel veel surfers. De rescue houdt alles heel goed in de gaten, helicopters en watervliegtuigen rijden continu rond. We drinken wat op het terras en het schijnt hier de gewoonte te zijn om buiten de deur te ontbijten. Overal zit het vol.

Ruud heeft voor ons een taxi besteld die ons naar Coogee brengt voor een Bondi Beach wandeling van 7 km. Coogee is de plaats waar Ruud voorheen gewoond heeft. Wanneer hier een taxi besteld wordt, moet je die gelijk betalen, dit voorkomt dat ze niet extra rond gaan rijden. Het was mooi om langs de zee te wandelen. Het was afwisselend van trappen op en paden met hoogteverschillen. De stranden lagen allemaal vol. Het was warm maar een fijne wandeling.
Om 17:00 kwam Ruud ons halen om bij hem te eten. Hij woont mooi, heeft 3 leuke kinderen en een lieve knappe vrouw. Ook Ruud mag er zijn en vele zouden met hem wel een beschuitje willen eten. Ik werd verrast met een heerlijke taart voor mijn verjaardag. Een Chocoladetaart met Happy Birthday Cunera, een kaars en een vuurwerksterretje. De kinderen Hugo, Brynn en Thijmen waren ook enthousiast.
Het was heel gezellig. Nu nog even lekker buiten zitten bij ons eigen appartement en dan weer lekker slapen.

27 maart
Vandaag gaan we een City toer via de hop of en hop on bus. Het is een blauwe en een rode route. Het is prachtig weer 26 graden en fijn zitten boven in de hopper. Sydney is een gigantische drukke stad, overal hoge flatgebouwen en een druk verkeer. Bij het centraal station stappen we over naar de rode route. Deze is mooier en rustiger. Bij het Operahouse stappen we uit. Het is een prachtig gebouw aan een water, daarnaast de Harbour bridge, en daarbij nog een parkje. In de rondte is het een geheel. Je voelt je heel klein wanneer je in het midden gaat staan maar voelt zo vrij. Onderweg nog veel prachtige gebouwen en de Saint Mary's Cathedral. Op het centraal station stappen we weer over om terug te gaan naar het beginpunt bij Bondi Beats. We concluderen dat het een prachtige stad is maar ook dat we op toch op de mooiste plek van Sydney leven. We belanden bij een Braziliaans eettentje en eten daar Braziliaanse halve hanen maar ze hadden er maar 2 en eigenlijk wilde we er 3 de dames aten een en lekkere salade. We gaan bij ons appartement nog wat drinken en brengen Willy en Toos terug naar het appartement. Het weer is nog prima en in het donker ziet de stad er mooi verlicht uit. We lopen terug lang het strand en het is zo fijn. Het was WEER een fijne dag. Nog 3 hele dagen.


28 maart
Vandaag heeft in Queensland de cyclone Debbie huisgehouden met een snelheid van 185 km per uur. Ook in het plaatsje Townville waar wij op 13 maart waren en Airley Beach waar wij op 14 maart waren was erg getroffen. We hebben de beelde op tv gezien. Er zijn 30.000 mensen geëvacueerd.
Gelukkig zitten wij hier veilig. Het was vandaag een warme dag, zonder zon. We zijn naar Rose Bay gewandeld waar we met de Ferry naar Circular quay zijn gevaren, waar we weer uit kwamen bij het Operahouse. Je zag de stad vanuit een ander aangezicht dan met de hop on hop of bus. Toen werd het pas duidelijk hoe omvangrijk Sydney is. We zijn door het mooie park gelopen, met bijzondere grote bomen, naar de St Mary's Cathedral. Het was een bijzondere hoge Cathedral, rustige uitstraling waar gelukkig ook een kaarsje aangestoken kon worden. Door het park weer terug naar de Ferry en weer te voet terug naar Bondi Beach. We hebben heel wat km afgelopen. Willy S, Harrie en Ruud zijn naar het voetbalstadion gegaan voor een Australische wedstrijd. WIily P, Toos Jose en ik zijn in een restaurantje een heerlijke salade gaan eten.